Back to reality

23 feb
Zondag lekker een dagje in de lodge.

24 feb
Vroeg wakker voor de sunrise. Pia was ook wakker geworden en samen konden we genieten van de warme scala aan kleuren aan de hemel. Op naar False Bay, in de buurt van Hluhluwe. Een publieke campsite, afschuwelijk! Prachtig tropisch woud waar bbq, stoepranden en gemaaid gras is te vinden. Zittend in een bus komen we Red dijkers tegen. Lastig om vanuit een klein raampje te fotograferen. Het is geen mooie game-drive. Je zit in een bus met een raampje dat 20 cm open kan. Alles wat aan de andere kant te zien is, is voor mij onzichtbaar en laat staan te fotograferen. De campsite is voor mij te veel geciviliseerd met stoepranden, informatieborden en bbqs. Naar t schijnt is dit een beroemde plek voor vogelaars. De vogels die ik tegen kom lijken wel heel erg op de nederlandse. Aalscholver, meeuwen, reigers en eenden. We zijn er om vogels te fotograferen maa dit lukt me vandaag niet goed, want alles wat snel vliegt is bewogen op de foto. De sprinkhaan gaat veel beter maar die zit dan ook erg stil. Lekker gelunched en nu weer terug naar Thanda Lodge. Vanavond een nachtrit, hopelijk gaat we nu het luipaard vinden! De planning liep behoorlijk uit de klauwen. Ik moest midden in het diner rennen om me om te kleden en de camera te pakken. Rennend naar de jeep voor de nachtrit. Deze was erg saai want we stopte niet meer voor giraffe, wildebeest en impala maar gaan voor predators! We hadden signaal op Skonda Kondla. Later twee leeuwinnen, moeder met Nikita. De uil was geweldig om te zien. Hij knipoogde zelfs een beetje. Uiteindelijk toch mooie foto's kunnen maken maar de calculaties zijn een compleet raadsel voor me.

Darren op de radio: ja, ik hoor het signaal van Skonda Kondla ook maar waar ben ik?

25 feb
Vanmorgen net te laat wakker geworden voor het oranje moment. Vanmorgen gaan we werken in Thanda zelf met Daren opruimen van verbrand hout. Het is de plaats waar twee jaar geleden de gecontroleerde vuur uit de hand liep en de mensen van Thanda twee dagen aan het werk zijn geweest om het vuur onder controle te krijgen. Ze willen het gebied nu geschikt maken voor de cheetah welpen.

26 feb
Vanochtend vroeg opgestaan voor de bushwalk. Darren was te laat en de auto was nog niet klaar. Vorige week waren er al 7 lekke banden. We gaan naar Mduna op zoek naar Nandy (cheeta) met haar twee jongen. Het duurde eeuwig want haar signaal veranderde steeds van koers. Uiteindelijk hebben we haar bij de grens richting dam gevonden. De cheeta broers in Thanda hangen ook graag bij de grenslijn want zo hoeven ze maar 180 graden hun territorium te bewaken. Nandy was erg onrustig, waarschijnlijk door de wind maar Darren zei dat ze niet van Nederlanders houdt. Dit vind ik op zich niet fijn om te horen, voor t eerst dat ik me gediscrimineerd voel hier. We lopen verder maar geen signaal van olifanten of leeuwen. Er komt naar zo veel lopen een moment dat je weer terug met naar de auto. Laat Daren nu niet meer weten waar de auto staat! Hij besloot dat de dames maar moesten wachten. Hij en David gingen verder de auto zoeken ondanks dat ik had aangegeven dat ik wilde lopen. Wat was ik kwaad op deze beslissing. Na een half uur kwamen met een auto aanzetten met op zijn minst twee platte banden. De reserveband was ook lek dus onbruikbaar. We hebben een bushwalk van ruim 5 uur gemaakt en de staff was al op de hoogte toen we terugkwamen en vroegen ook naar mijn mening. Vrijdag weer een bushwalk maar ik pas, gewoonweg omdat ik geen vertrouwen in hem heb.

https://m.facebook.com/pages/African-Impact-Thanda/162528673811797?id=162528673811797&refsrc=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fpages%2FAfrican-Impact-Thanda%2F162528673811797

27 feb
Vanmorgen naar Mafa School om de kinderen daar te leren over het zonnestelsel. Zo grappig om al die kinderen te zien in hun uniformpjes. We hadden een paar spelletjes bedacht en kartonnen planeten gemaakt om les te geven. De eerste les was duidelijk te moeilijk voor ze maar met Sjakule als zulutolk werkte het stukken beter. De leraar kwam na afloop naar Pip om de info op te vragen want hij wist niet dat Neptunis zoveel manen had! Hard werken aan een goede fotos voor de facebook cover competition. En de top-5, je beste fotos voor aan de muur van de Ulawesi-lodge (learning centre). De volgende groep gaat beslissen welke foto het gaat worden. Morgen de top 20 inleveren, deze zijn bestemd voor de database. De volgende groep kiezen de beste fotos die geschikt zijn. Zo is er straks een professionele database met een hoog kwalitatief niveau waar bedrijven de fotos kunnen kopen. De opbrengsten gaan rechtstreeks naar African Impact Thanda. Op deze manier kan dit mooie stuk natuur behouden blijven en misschien wel groter groeien.

28 feb
Vanmorgen 5.00 een gamedrive in Mduna met de researchauto. Ik wilde niet met Darren lopen. We vonden de Cheetah broers bij het hek. Ze waren relaxed en konden veel fotos maken. We wilden de olifanten zoeken, 17 olifanten zijn hier moeilijk te vinden in de dicht begroeide savanne. Met de ontvanger hadden we signaal. Ze waren waarschijnlijk achter de bergtop. We reden een nieuwe weg en Cila moest er een paar uit om de bomen op de weg weg te kappen. Verse olifantenpoep bevestigde dat ze in de buurt moesten zijn. Toen hoorde we het kraken van bomen verder op. Er kwam een landrover van Thanda langs met de fotograaf Christiaan. Door gebrek aan tijd moesten we helaas weer terug. Later hoorde we over de radio dat hij twee olifanten had gezien. Beanbag founded! Op de weg lag een beanbag, op de fotos zag ik dat t van Christian was. Ik mailde de fotos en dat hij zijn zak kan komen ophalen in de lodge.

's Middags de laatse gamedrive in Thanda met Sjakule. We hebben de big four mogen zien. Drie leeuwinnen, zebras, giraffes en impala, jakhals, buffalos (55). Wartogs, en nog veel meer om op te noemen. Bij terugkomst drie kaarten kopieeren naar mijn laptop! Wat een mooie laatste drive. 37 graden heerlijk warm.

Leewinnen Nania, Nikita, Neomi in de struiken op de last drive

1 maart
De dag voor de top 20. Deze fotos zijn representatief voor de maand hard werken voor African Impact Thanda. De volgende groep gaat beoordelen welke er in de database komen. Dat is op zijn minst 1 maar kan ook meer zijn. Zoals jullie me misschien kennen is het moeilijk om uit 8000 fotos, 20 toppers te vinden. Het meest banale is dan ook het feit dat ik tot 7 goeie kom! Dus een maand hard werken resulteert in een soort perfectionisme dat de oren van de zebra naar voren moeten staan in een goede zon en geen rare takken in de weg zitten. Het is uiteindelijk gelukt en voor Pip een mapje met vogels geselecteerd want de database heeft hieraan een tekort. In de middag begon het te onweren en er is een inslag geweest op Thanda en omgeving waarbij een bosbrand is ontstaan. 600 Hectare is verbrand, de bomen hebben het overleeft en de savanne heeft nu weer kans om vers gras te groeien. Door de kans op regen is de braai verplaatst naar binnen. Helaas geen kampvuur voor de laatste avond. Ik heb een goed gesprek met Digs and Ray (gepensioneerde reporter). De verhalen zijn prachtig wat deze mannen hebben meegemaakt. Ik drink nog een glas met Pia en Bettina op een fantastische tijd! Het dringt nog niet tot me door dat het morgen voorbij is. In de tussentijd hebben we al weer twee Afrikaanse stroomstoringen gehad.

Insecten als kevers en de padden in de lodge zijn prachtig.

Olifantenvrouwtje waarschuwt om afstand te nemen. Bij het wegrennen breekt het been van de man maar zij blijft bij hem voor 11/2 dag om op hem te passen. Wanneer de ranchers hem vinden willen ze olifant afschieten omdat ze bang zijn dat ze hem iets aan doet maar de man schreeuwt neeee, ze is mijn vriendin.

Geloof in voorouders is net als bij de olifanten.

Het luipaard is, waar je haar zult vinden.

Geen tv voor maand en heb t nooit gemist.

2 maart
Vanmorgen voor de wekker van 6.00 wakker geworden. Spullen ingepakt en mijn laatste ontbijt; toast met chocoladepindakaas.
Gedag zeggen tegen iedereen was erg moeilijk. In een maand worden mensen vrienden en familieleden. Ook ga ik Afrika missen, het voelt zo goed om hier te zijn. Back to the roots-gevoel. Bettina blijft nog twee weken langer. Met haar heb ik zo'n goede tijd gehad! Haar energie en fotos zijn zo mooi met een oog voir detail.
We zitten in de bus en Cela (tnala) brengt ons naar Durban airport. Twee wartogs rennen voor de bus. Ze hebben afrikaanse workout want Cela geeft goed gas. In de bus is het stil, een ieder in zijn eigen manier van afscheid. Ik schiet weer vol en een volle huilbui overkomt me wanneer ik besef dat ik helemaal niet weg wil. Het moeilijk te omschrijven maar deze manier van leven geeft me zoveel voldoening. Leven rondom een afwisselend programma waarin de dagelijks wordt gereden in ern prachtig landschap. Dichtbij de dieren die daar in hun element zijn. Een groep mensen die zich wil inzetten om dit stuk land zo te behouden. Met een lichte commercieele ondertoon want toerisme voert hier toch de boventoon en geeft recht op bestaan. Wanneer de volgende groep is ontvangen op het airport in Durban vind ik het tijd worden om een shuttlebus te pakken naar mijn hostel "Happy Hippo".

3 maart
Een slechte nacht achter de rug. Op gestaan en naar het strand. De golven van de zee om me heen voelen. Het zoute water op mijn lippen en langzaam de maatschappij weer tot me laten doordringen. Een maand in de bush zonder televisie of kranten.
Na een lekkere douche heb ik me ontdaan van alle zandkorrels en zit ik te wachten op de shuttlebus terug naar t airport. Het begint tropisch te regenen, alsof the natuur in huilen is uitgebarsten. De vlucht maar Joburg ging soepel. Toen als een gekko naar de SAP om mijn huissleutels etc. op te halen. Ja ja, dat werkt toch anders dan je verwacht. De code kwam niet in het boek van de agent voor en de kluis is op werktijden geopend! Dat is nog eens een waterdicht systeem. Vele verloren items zullen zo nooit hun eigenaar weer terugvinden. Helaas krijgt vaders gelijk en zal ik een nieuwe huissleutel moeten laten maken! Zit nu in het vliegtuig naar Cairo met twee simpele zielen uit Groningen. Kan ik weer langzaam wennen aan het nederlands geklets.
Bij instappen zie ik een baby zitten dacht meteen; oh nee dat wordt gejank twee rijen voor me! Kijk ik om is ze verdorie achter me gaan zitten. Zit dat lelijk ding nu rechtstreeks in mijn oor te krijsen en te hoesten. Welkom in de bewoonde wereld met een lekkere verkoudheid kado! Nog even een egyptische kerkdienst op de tv en dan hoop ik dat we kunnen gaan.

Op de luchthaven in Joburg bestaat dezelfde winkel nog steeds, sterker nog dezelfde schaaltjes zijn nog te koop. Ik heb mezelf verwent met twee nieuwe want het geld is toch niets meer waard.

Van Joburg naar Cairo zit ik alleen en kan ik ff slapen. In Cairo moet ik vreselijk lang wachten maar uiteindelijk vertrekken we. Er zit een leuke man naast me, een egyptische businessman, waar een grappig gesprek mee hebben. De laatste vier uur vliegen zo om. Op Schiphol staat mijn lieve moeder me op te wachten. Het voelt raar om weer naar huis te gaan. Ik zeg nog twee vrouwen gedag en stap bij vaders in de auto naar huis. Terug naar de realiteit waar de gewone dagelijkse dingen weer prioriteit zijn.