16 - 17 - 18 Januari 2015

16 januari 2015
De laatste wandeling vandaag. Volgens het programma naar de zandbakken. Drie van de acht zijn klaar en de vierde hebben we met wit zand gevuld. Alleen de vogels hebben hun sporen achtergelaten dus helaas geen spannende verhalen over luipaard of lipbeer. Het was weer heerlijk heet dus het zweet gutste tussen de bilnaad naar beneden. Teruggekomen nog even naar het meer. Deze is binnen een week behoorlijk geslonken. Een paar dagen geleden hebben we daar nog gezwommen maar nu is het soppige modder. Alles doen we vandaag voor t laatst. Zit weer in de boomhut nu te wachten op het finale olifantenoptreden. Chataranga is gisterenavond vertrokken dus we zitten/liggen met Truus, Siriya, Supun en Sarath.
Morgen gaat de wekker lekker vroeg; 4.30 voor een dag naar Sigiria en Dambulla. Sigiria ook wel leewenrots genoemd is een vulkaan geweest die door erosie is verdwenen en alleen de kern is blijven staan. Er is een koning gweest die daar zijn paleis heeft laten bouwen. Aan de voet liggen mooie lusttuinen (voor wat dat mag betekenen) en de 4 km klim via traptrede worden opgesierd door wandtekeningen. Op de top heb je een prachtig uitzicht over het landschap. Ik ga samen met Truus de zware tocht aan en hopelijk komen we samen aan de top. Daarna rijden we maar Dambulla, bekent om zijn grottempels. Het grootste gouden boeddhabeeld is daar te zien en vijf grote grotkamers met ook hier boeddhabeelden. Ben erg benieuwd hoe het zal zijn.

17 januari 2015
Vroeg uit de veren voor de klim naar de top van Sigiria en de grottentempels van Dambulla. Samen met Truus gaan voor een dagje cultuur. Sarath bracht ons een stuk off-road naar het bekende taxibusje. Daar hebben we zo'n drie uur zitten hobbelen naar Sigiria. We moesten drie x slikken toen we belandde in een massastroom van toerisme. Er stonden wel zo'n twintig busladingen met blanke mensen in een file naar de top. Het was sowieso wennen aan heel veel mensen bij elkaar maar de afgelopen weken waren we met zijn vieren de enige blanken in de wijde omgeving. De klim viel me enigszins mee als je weet dat het om veel traptredes gaat. De uitzichten werden per trap mooier en mooier. Sarah had Adam's Peak gedaan met 7000 treden voor mij een trapje te hoog. Het was wel warm maar met druipend t-shirt stonden we daar toch. De afdaling was een stuk relaxter. Aan de voet van de berg stonden de aapjes je aan te gapen of je misschien wat lekkers voor hun had. Er stond een grote bull waar je tegen een vergoeding op mocht zitten. Vreselijk om te zien hoe zo'n prachtig dier wordt uitgebuit. In zijn ogen zag ik een gebroken ziel, de lust om dit op de foto te zetten ontging me. Onze taximeneer stond netjes op ons te wachten bij de uitgang en bracht ons naar de hungry lion, een luxe restaurant waar we ons met z'n drieen voor 15,- vol hadden gegeten.
Op naar de grotten van Dambulla, hier staat het grootste goude Boeddhabeeld ter wereld als ik de verhalen moet geloven. Wat hier trouwens niet in beschreven stond dat we hiervoor ook een fixe klimpartij moesten afleggen. Kortom, shirt wederom weer nat maar t was t zeker waard. Bovenaan stond een vrouw lotusbloemen te verkopen, dit bosje heb ik in de verschillende zalen bij de Boeddahbeelden neergelegd en op mijn wijze een gebedje gedaan voor ome Hans. Vandaag is zijn uitvaart en ik kan er helaas niet bij zijn. De grotten zijn prachtig gedecoreerd met hele fijne details. Zo is het plafond als een soort doorlopend behang versiert. Liggende en zittende Boeddah's zijn hier zorgvuldig uit het steen gehouwd. Een aanrader wanneer je hiervan houdt. Oh, nog vergeten te melden dat we onze schoenen uit moesten doen. Ervan uitgaande dat niemand hier van legerkistjes houdt heb ik ze onder t bankje gezet. Waar ze na afloop nog steeds stonden. Mijn ervaring in dit land is dat de mensen niet gauw stelen. Het schijnt dat dat vijf jaar geleden anders was maar nu heb ik totaal geen gevoel dat ik een geldmachine ben. Het was een mooie ervaring. Hobbel de bobbel weer terug naar de stal. Teruggekomen stond t eten klaar (rijst met linzen), deze linzenpap heb ik nu wel gehad trouwens. Foto's kijken en de tas pakken. Morgenochtend vroeg gaat de bus naar Mahiyangana. De avontuurlijke reis naar Galle gaat dan beginnen. Het project is afgelopen en ga nu de laatste nacht in de dubbele klamboe liggen. De muggen vinden mij namelijk zo erg lekker dat ik een gedeelte van de dag me moet hullen in een net om deze bloedzuigers van mij af te houden. En alsof de zwart/witte kat weet dat ik weg ga, heeft ze bedacht dat ze naast mijn hoofd wilde liggen. Als een dieselmotor naast je ene oor en in het andere oor t geluid van mug waarvan je die maar niet kunt vinden. Je snapt t al, de laatste nacht heb ik geweldig geslapen.

18 januari 2015
Vanmorgen ging mijn avontuur in Sri Lanka dan beginnen. Na Truus gedag te hebben gezegd brengt Siriya en Sarath me naar de bushalte. Dat betekent hier dat ze de bus tegemoet rijden en dan hopen dat de bestuurder stopt. Snel gedag zeggen hoepla de tassen er en gassss. Gisterenavond gedag gezegd tegen mijn oude kisten. Sarath wilde ze graag hebben dus hopelijk krijgen ze na 11 jaar trouwe dienst een nieuwe eigenaar.
De busrit verloopt gladjes, als je dat zou kunnen zeggen want de wegen zijn alles behalve strak. De bus is een lokale buslijn en dus ben ik de enige blanke. Aangekomen in Mahiyangana vraag ik me af wat ik hier in godesnaam moet zoeken. Het is een klein dorpje met wat krotten als winkeltjes met stink auto's, bussen en tuktuk's. Snel besloten om de volgende bus naar Banderawella te pakken. Dit is een grotere stad en hopelijk vind ik een lekker bedje. Hotel gescoord en na twee weken een warme douche! Omkleden en hup de stad in. Wat me opvalt dat ik de enige blanke ben. Het is dubbel want ik probeer de massatoeristen te mijden maar dit is het andere uiterste. Mensen kijken me hier aan alsof ik een mislukte sri lankaanse ben. Ik kom een smal steegje tegen en beland op een fruit en groentemarkt. Een drukte van kooplieden die allemaal hetzelfde verkopen. Een hoop aandacht en zelfs een meisje die wilde voelen of ik wel echt was. Het is een gekke ervaring waar maar uit blijkt dat de toeristen hier nog niet hun inval hebben gedaan. Grappig genoeg vragen ze in gebrekkig engels of ik uit amerika kom. Wanneer ik holland zeg dan geeft dat geen herkenning dus vanaf nu kom ik uit europa. Na wat vriendelijk glimlachen en aubowan-groeten kom ik zonder kleerscheuren terug bij mijn hotel. Net garnalensoep en gegrild kip met friet weggewerkt. Al ben ik niet enorm dol op vlees besluit ik nog even te wachten om vegetarier te worden.