4-9 januari 2015

4 jan
Vroeg uit de veren. Rein bleef bij me snurken en bracht me naar schiphol. Alles verloopt vlekkeloos, bijna eng want vraag me telkens af wat ik ben vergeten. Doorgaans ben ik gewend om op t laatste moment er achter te komen dat mijn paspoort nog thuis ligt ofzo. Of welke reden dan ook om een vliegtuig te moeten missen. Zit nu op Frankfurt te wachten en heb twee mensen als gezelschap om de vijf uur te overbruggen. Een woont al in Sri Lanka maar laat niet zo heel veel los over details van t eiland. Het andere meisje gaat werken in Colombo, ze heeft onderzoek gedaan naar scholing van dove kinderen in Sri Lanka. Zo krijg je toch een beetje gevoel bij het land. Ik weet niet wat me te wachten staat wat natuurlijk super spannend is. Na het inchecken eerst een kofiie scoren bij Starbucks. In de rij wachtend valt mijn oog op een paspoort. Ik pakte het op en er stond een pasfoto van een lekkere amerikaan in. Mijn zoektocht naar GI Joe was snel gestaakt toen de pasfoto overeen kwam met de man voor ons. Ik slaakte een kreet: I got you! Zijn blije, opgeluchte gezicht sprak boekdelen. Als ik in zijn plaats zou staan zou ik hetzelfde reageren. Vervolgens stond hij er op om mijn thee af te rekenen. Na vele malen af te wijzen, zit ik lekker aan een bakkie T. Zo is er al een uur of drie verstreken en kunnen we zo naar de gate. Hopelijk kan ik lekker slapen in het vliegtuig met mijn net gekochte opblaaskussen. Bij t inchecken werd ik toch wel erg grondig doorzocht. Viel mee dat ik mijn beha nog aan had. Marion en Emmy checkten samen met me in dus ook in het vliegtuig was t gezellig. Ik mag van Marion lsngs komen dan laat ze hasr omgeving zien. Haar vriend heeft een duikschool dus dat is wel een heel aantrekkelijk aanbod.

5 januari
Aangekomen in Colombo waren we mooi op tijd. Vlug door de douane en dan wachten op mijn backpack. Tjeetje wat duurt wachten dan lang zeg. Aah, daar komt ie. Snel gedag zeggen en hup naar de taxichauffeur. Er stonden daar enorm veel mannen met bordjes, eindelijk achteraan vond ik er een met mijn naam erop. We reden met een toyotabusje van 20 jaar oud richting railwaystation. Het is volle maan en droog. Iets wat de afgelopen twee weken anders is geweest. De chauffeur spreekt een soort onverstaanbaar, binnenmonds engels met indiaans accent. We rijden hier links en hanteren doorgaans de indiaase rijstijl erop na. Nog even wachten en dan zit ze twee uur in de trein naar Kandy.
De trein is zo'n 60 jaar oud en er kwam een man naast me zitten. Hij hielp me om het raam open te krijgen want t was lekker warm.
We reden Colombo uit, een vieze stad met oude gebouwen. Vlak aan de rails staan krottenhuizen. Mensen lopen over de rails terwijl we langs rijden. Het is vies hier, maar langzaam rijden we de bergen in en de natuur wordt langzaam mooier.
In Kandy synthaka was nergens te vinden en temperatuur was met druppels richting bilnaad aan t glijden. Weer een hulpzame man belde hem op en stond hij blijkbaar achter me te samen met Carol. Een vrouw uit Melbourne. Het was nog even wachten op Tris, een vrouw die vlakbij Den Bosch woont. Onze bustrip van vijf uur kan beginnen.
Volgepropte bus met allemaal vriendelijke mensen. Als blank blondje val je al snel op en het doet je zelfvertrouwen goed als die jongens met je aan het flirten zijn.
Na vijf uur zweten kunnen we eindelijk met de landrover naar ons huis. Primitief maar schoon. Snel t bedje opmaken. Carol is mijn roomie geworden. Gezellig mens hoor. Na wat jagen op de insekten die in de klamboe hingen konden we dan eindelijk weer eens liggen. Tot nu toe hebben we het zittend moeten doen. Lekker pitten, laat ik het treffen. Carol snurkt en ik heb t koud.

6 januari
Vanmorgen werd ik na zonsopgang wakker dus morgen nieuwe poging. We gingen na t onbijt op wandeltocht van drie uur opzoek naar olifantenpoep. Je wilt niet weten wat er allemaal in poepzit inderdaad! De wandeling is veel minder gevaarlijk dan verwacht want ik geloof dat het enige grote dier naast een olifant een buffel is. Geen messen of geweren bij ons maar alleen een stok kan ons redden. Het was inmiddels weer lekker warm geworden dus de straaltjes zweet kwamen als een tranen over het voorhoofd biggelen. Poep gevonden van vijf uur oud, de hoogste score tot nu toe. Teruggekomen was t gaan regenen. Ga je naar de andere kant van de wereld kun je weer lekker nat worden. Rijst met pompoen en viscurry op t menu.
Tussen de middag vrij om 15.30 gezellig in de boomhut te zitten wachten op olifanten. Het regent dus ik schatte kans nul in maar wie ben ik. Om de tijd te doden op zoek naar mooie verhalen. Het lijkt erop of ik de enige ben die spannende verhalen in het repertoire heeft en tja die ken ik al. Op enig moment lijkt de rust te worden verstoord door een tractor, tuktuk of motorrijder die netjes werden gerapporteerd. Bij terugkomst na een ritje op een zeer natgeworden off-road konden we aanvallen op de rijst met pompoenen curry. We hebben het wel gezellig maar het is een rustige groep zo met vier vrouwen.

7 januari
Vanmorgen rond zes wakker geworden en moest nu toch echt een zonsopgang zien hier. Tris zoue wakker maken als het een spectalulaire was maar was op t juiste moment daar. Tripod klaar, afstandsbediening aan en knippen maar. We zijn later naar t water toegelopen en t was daar nog veel mooier. Zwaluwen vlogen vlak over t water om de mugjes te vangen. De eerste vissers waren weer in touw om de vis in hun netjes te krijgen. Er zwom zelfs een pelicaan op t meer. De roti van gisterenochtend was nu vervangen door een graanbol. Ik heb er twee naar binnen geduwd om geen honger te krijgen maar lekker is anders. We gingen vandaag een wandeling maken in een regenwoud. Prschtige klim naar boven over nauwe, gladde paadjes. Watervallen doemde zich zo hier en daar op. Er lag olifantenpoep dus hier waren ze ook geweest. Helaas was het oude stront. Boven aan de top zat een boedistische monnik. Hij moest daar twee jaar solitair mediteren. Mensen brachten 1x per week onder aan de berg voedsel wat hij later op haalde. Mooie wandeling maar of t nuttig is voor t project daar zet ik mijn vraagtekens bij. Einde dag gingen naar een berg dichtbij. Met helder weer zou je de knokkelrange kunnen zien. Gelukkig waren er mooie wolken en ik de zonnestralen mooi gebruiken voor een spectaculair beeld.
Terug kregen we dit x noodles met pompoencurry en een ei, jeeeee! Een documentaire gezien van het project waar de visie goed voren komt. Nog wat fotos kijken, kletsen en naar bedje want morgen weer gezond vroeg op.

8 januari
Electionday, wat voor ons betekende dat we er niet op uit konden. Er was gevaar op rellen bij de boeren. We hebben de kans aangegrepen om t huis goed schoon te maken. Sarah had verf gekocht en heeft een zon geschilderd. En t was de 50ste verjaardag van Carol. Rond 5 zijn we de berg op geklommen om van t prachtige uitzicht op de bergen en het meer te genieten. Sarah vertelde me dat ze 3 maanden in Sri Lanka was en eigenlijk niet meer naar huis wilde. Voor dat ze wegging had ze haar baan als ouderen verzorgster opgezegd en alles verkocht. Ze heeft een nieuw contract gekregen en zou nu weer terug moeten naar Londen maar heeft grote twijfels of dat de juiste keuze is. Ik kan haar twijfel wel goed begrijpen maar zou gewoon mog even blijven reizen. Ze is 25 en krijgt waarschijnlijk niet gauw weer zo'n gelegenheid. Teruggekomen is Tris aan t koken gegaan voor de verrassingsmaaltijd. Pasta met gebakken aubergine. Mooi om te zien hoe ze in het dorp met weinig ingredienten een heerlijke maaltijd kon toveren op houtvuur. Knap hoor!
Sarah had een prachtige taart geregeld. Het was een gezellig feestje geworden met bier, muziek en arak.

9 jan
Wat een nacht zeg, amber kunnen slapen want om twee uur was de uitslag van de verkiezing. Het huis zat vol met luidsprekende srilankanen. Totaal geen respect voor de slapers. Mijn oordoppen lekken dus ben wel tig x wakker geweest. De huidige president heeft op een haar na verloren. Er is goede hoop dat het land nu anders wordt geregeerd en de corruptie stopt.
De wandeling was geweldig vanmorgen. Drassig moeras en regenwoud en een waterval.
Ik zit nu in de boomhut te wachten op de olifanten. Het is een oncomfortabel vloertje van takken met een te lage zichtlijn. Mijn rug heeft t zwaar hier.
Nou dan maar even over het programma. 1995 is sri lanka wildlife conservation society SWCS. Er zijn problemen met de olifanten omdat hun habitat wordt gebruikt voor akkerbouw. Er wordt rijst en mais verbouwt wat de olifanten heerlijk vinden. In dit gebied zijn zo'n 350 olifanten. Om de oogsten te beschermen wordt er gemiddeld 50 dollar per boer gespendeerd aan vuurwerk en kogels om zo hun oogst te beschermen. Siria is de initiatiefnemer van het idee om de dorpen te beschermen door de mensen in te sluiten met schrikdraad. Als enig project op de wereld worden hier niet de dieren in een park gestopt maar krijgen de mensen bescherming door het systeem. Het volgende probleem doemt zich op dat het systeem gecontroleerd moet blijven. Er kwamen klachten dat de olifanten toch binnen kwamen. Er is vervolgens een team samengesteld voor de controle van t systeem. Er wordt gewerkt met sensoren. Wanneer er een defect is wordt dit gemeld door een sms. Toch blijkt dat olifanten erg slimme wezens zijn. Op een plaats in het systeem kwam er een olifant door. Elke dag rond dezelfde tijd werd t schrikdraad kapot gemaakt. Ze wisten niet hoe dit gebeurde totdat er gepost werd. Deze bull nam een grote stam mee en gooide deze op de draden om er vervolgens fijn door te lopen. Tja, hoe pak je dit nu aan. De dorpelingen hebben gepost tond dezelfde tijd en verjoeg hem met vuurwerk. Totdat hij op een vroeger tijdstip kwam en zo weer naar binnen kon. Na drie keer is het gelukt om de olifant te verjagen en hij is niet meer teruggekomen. Het geluk was dat hij alleen zo superslim was. Het project is nu actief aan het monitoren in elephants corridor daar waar de boomhut staat. Er wordt in kaart gebracht hoeveel verkeer er passeert om on kaart te krijgen of dit invloed heeft op het gedrag van de olifanten. Die overigens nog steeds in hun afwezigheid schitteren.
Om ervoor te zorgen dat op plaatsen waar er nog geen schrikdraad is worden er projecten gedaan met bijenkasten. Olifanten zijn niet blij met bijen dus zo kun je hun natuurlijke trekdrang manipuleren. Ook is er door onderzoek gebleken dat ze geen citrusvruchten eten. Zo worden boeren overtuigd om andere producten te telen. Het probleem blijft natuurlijk dat de habitat van olifanten steeds kleiner wordt omdat de mensen aantallen blijven stijgen. Maar het afschieten van olifanten is geen optie lijkt me.

Als we kijken naar het religeuze kant van het verhaal speelt de olifant een grote rol. Een prinses had een hallucinatie/droom van een witte olifant. Deze maakte drie rondjes om haar en droeg een lotusbloem in zijn slurf.