12 Maart laatste dag Koh Mak terug naar huis

Vanmorgen alle troep verzameld en in mijn tas gepropt. Eigenlijk ging het nog best makkelijk. Ontbijten en tandenpoetsen!  Bangelis zag ik vanuit mijn spiegel verschijnen. Hij had gisteren een aantal keren langs mijn hutje gelopen maar niet aangetroffen. Zo had ik mijn leftoverstuff bij hem gedumpd en was hij er niet. Elkaar compleet mis gelopen heet dat. Vanmorgen is het tropisch gaan regenen en schopt de planning behoorlijk in de war. Ik zou om 8.00 de speedboot pakken naar Leam Nogb en dan taxi naar Trat. Daar zal ik Marion's vader Herman treffen en samen naar de tempel lopen. Het is nu 8.23 en geen speedboot en geen zicht op opklaring. Hoop dat het vandaag toch nog gaat lukken om dit eiland af te komen. Marion en de kids zijn nog naar de pier gekomen om gedag te zeggen wat ontzettend lief is want er zijn 33 klanten die vandaag willen snorkelen en duiken. Hoop dat dat allemaal mog doorgaat met dit weer. Ook de raveparty komt zo in het water te vallen. Kom op dat zonnetje, toe nou! Om 9.30 klaarde het op en konden we met de speedboot vertrekken en kon mijn terugreis beginnen. In Leam Nogb stond de taxi naar Trat al klaar dus hoepla en gaan met die banaan. In de stad zou ik Herman ontmoeten want doe was een dag eerder al gegaan. Bemand met een onduidelijk plattegrondje op zoek naar het hostel NP2. Misschien moet ik even uitleggen dat het vinden in Thailand ontzettend moeilijk is. De mensen zeggen namelijk nooit nee en wijzen zomaar ergens naar toe om je van dienst te zijn. In de praktijk betekent dat de slecht engels sprekende persoon je ergens naar toe stuurd en jij er na 500 meter in de kokende hitte achter komt dat je de verkeerde kant op bent gestuurd waarna het spelletje opnieuw begint. Gelukkig na drie keer vragen had ik het gevonden. In het hostel werd ik gastvrij ontvangen doir de eigenaar vergezeld met een briefje en plattegrond van Herman. Er stond een fiets voor me klaar en ik moest naar de tempel fietsen. Herman zou daar bij de uitkijktoren op me wachten. Het lijkt het programma Peking Expres wel. Na een korte fietstocht aangekomen bij het tempelcomplex en ik fietste naar de toren maar geen Herman. Hij stond helaas bij een andere toren maar we hebben elkaar gevonden. Het complex viel enorm tegen en had een lichte vergelijking met de efteling. We besloten een hapje op de dagmarkt te doen en dan moesten we alweer onze taxi's gaan halen. Het was kort maar krachtig en enorm leuke expeditie. De wandeling naar de minibus was flink verhittend. Badend on het zweet heb het kaartje naar Bangkok Victoria Monument gekocht en konden we weer verder met de terugreis. Na een uur in de file voor het tankstation gingen we er als een haas van door. Op het monument wilde ik zo snel mogelijk naar de luchthaven. Tickets gekocht voor de skytrain en off we go. Rond 20.00 kwam ik aan en kreeg ik gelukkig zonder problemen mijn boardingpassen. Nog even omkleden en hapje eten en dan kunnen we gaan. Onbegrijpelijk dat mijn reis er dan op zit. In iedergeval is het een onvergetelijke ervaring geweest en voor herhaling vatbaar!!!